ΔΕΠΥ: Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται

Η Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), γνωστή και ως υπερκινητικό σύνδρομο, είναι η πιο συνηθισμένη διαταραχή της συμπεριφοράς κατά την παιδική ηλικία. Παρατηρείται συνήθως σε παιδιά μεταξύ 3 και 7 χρόνων. Η αναγνώριση του προβλήματος συμπίπτει, στις περισσότερες περιπτώσεις, με την ένταξη των παιδιών στο σχολείο, εξαιτίας των αυξημένων απαιτήσεων για συγκέντρωση της προσοχής, οργάνωση και συμμόρφωση στους κανόνες. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ εμφανίζουν μειωμένη προσοχή, υπερκινητικότητα και παρορμητική συμπεριφορά, δυσκολία στη συγκέντρωση και στην προσοχή και δυσκολία στον έλεγχο παρορμήσεων

Ποια είναι τα βασικά συμπτώματα

Όσα παιδιά διαγνωστούν με ΔΕΠΥ έχουν τα παρακάτω 3 συμπτώματα: διάσπαση προσοχής, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα. Πάμε να τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά: Τι εννοούμε με τον όρο υπερκινητικότητα; Το παιδί χαρακτηρίζεται από έντονη ενεργητικότητα χωρίς κάποιο λόγο, κινείται συνεχώς και κάνει συχνά ζημιές, είναι ανυπόμονο και δυσκολεύεται να ακολουθήσει κανόνες. Τι εννοούμε με τον όρο παρορμητικότητα; Το παιδί δεν έχει την αίσθηση του κινδύνου και φαίνεται ιδιαίτερα επιρρεπές σε ατυχήματα. Τι εννοούμε με τον όρο διάσπαση προσοχής; Το παιδί δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί σε δραστηριότητες κατάλληλες για την ηλικία του και φαίνεται να μην παρακολουθεί πάντα αυτά που του λένε. Δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί τόσο στα μαθήματα όσο και σε «ευχάριστες» δραστηριότητες, όπως τα ομαδικά παιχνίδια, η ζωγραφική και τα παζλ. Εξαίρεση αποτελεί η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, καθώς φαίνεται ότι ακόμα και τα παιδιά με διάσπαση προσοχής συγκεντρώνονται σε αυτά! Να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο ότι τα συμπτώματα πρέπει να έχουν μεγάλη διάρκεια, δηλαδή τουλάχιστον 6 μηνών, προκειμένου να γίνει σωστά η διάγνωση.

Τρόποι Αντιμετώπισης

Οι περισσότεροι γονείς συνήθως συζητούν την κατάσταση με τον παιδίατρο, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά το παιδί αλλά και τη δυναμική όλης της οικογένειας. Η επίσημη όμως διάγνωση της ΔΕΠΥ γίνεται από ειδικούς (αναπτυξιολόγους, παιδοψυχιάτρους, παιδονευρολόγους) και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τη συμπλήρωση εξειδικευμένων ερωτηματολογίων από γονείς και εκπαιδευτικούς, τα οποία αξιολογούνται, αλλά και τη νευρολογική εκτίμηση του παιδιού για να αποκλειστούν πιθανές υποκείμενες οργανικές αιτιολογίες. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις στις οποίες η ΔΕΠΥ συνυπάρχει ή προκαλεί και άλλες δυσκολίες στο παιδί, όπως πχ. μαθησιακές δυσκολίες, διαταραχές λόγου ή προβλήματα συμπεριφοράς. Επομένως, η αντιμετώπισή της πρέπει να είναι εξατομικευμένη και ολιστική. Δηλαδή, η διάγνωση να προσαρμόζεται στις συγκεκριμένες ανάγκες του κάθε παιδιού και να περιλαμβάνει, αν χρειαστεί, ένα συνδυασμό θεραπευτικών παρεμβάσεων (εργοθεραπεία, λογοθεραπεία, ψυχοθεραπεία και συμβουλευτική γονέων). Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση μπορείτε να καλέσετε στην «Eυρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111» ώστε να συζητήσετε με ψυχολόγο όλα αυτά που μπορεί να σας απασχολούν σε σχέση με το παιδί σας.